Papier drogi, opowiadań nie mieści

Ciężko mi zabłysnąć opowiadaniem po polsku, dlatego zacząłem pisać po angielsku, do czego namówił mnie też Joseph Conrad, który przyszedł do mnie we śnie. Jechałem z nim, w tym śnie, na bryczce, a on zastanawiał się, w jakim języku do mnie mówić. Zaczął po francusku, potem po angielsku, ale na szczęście obaj odkryliśmy, że jesteśmy

Przodkowie jak złoto

Zdarza mi się myśleć o przodkach: kim byli, co robili? Niestety niewiele mi o nich wiadomo, starli się bowiem z czasem jak złoto. Chciałbym dowiedzieć się o nich czegokolwiek, ale gdy pytam o nich babcię, a nawet prababcię, to niewiele wiedzą. Potrafią sięgnąć pamięcią do dwóch pokoleń wstecz, ale znają jedynie imiona co poniektórych członków,

W skamieniałym mieście

Przypomniało mi się ostatnio, jak udałem się raz do malowniczego miasteczka w Niemczech, jakieś niecałe dziesięć lat temu, trochę przypadkiem, a trochę nie, bo jednak z polecenia. Nie pamiętam jego nazwy, a jedynie to, że ukryte było między wzniesieniami, a domy tam rozsiane były zrobione z kamienia, tak samo jak ulice i ludzie obsługujący sklepy,

Schematyczne zabijanie stron

Mam coraz mniejszą ochotę na czytanie współczesnych książek. Obiecałem sobie śledzić nowości — aby wiedzieć, o czym piszą i jak myślą — tak, by po prostu umieć o tym porozmawiać. Odechciało mi się, no. Dzisiaj piszą jak przez szablon, a i tak samo myślą. Większość to kryminały lub kryminałopodobne twory — dla urozmaicenia od niedawna